Өнөөдөр сонин.мн дээр гарсан Чимээгүй хот, чимээгүй дээрэмдүүлсээр байна гэсэн фото мэдээг үзээд сэтгэл үнэхээр өвдлөө. Хамгийн түрүүнд бурхан болсон эцэг минь нүдэнд харагдах шиг болж, мэдээн дээр тавигдсан байсан зураг шиг ингээд тоногдож байгаа юм биш биз дээ гэхээс яс хавталзах шиг боллоо. Бага насны минь ой дурсамж бүүр түүрхэн санагддаг ч харин хамгийн сүүлд аавтайгаа салах ёс гүйцэтгэж харсан тэр дүр зураг одоо ч сэтгэлд тод харагддаг. Тэгэхэд би 4 дүү минь 2 орчим настай л байсан санагддаг юм. Аавынхаа тухай олон зүйл мэдмээр байдаг ч 2ийн хоёр нялх хүүхэд өсгөх гэж зүтгэсэн ээжийнхээ сэтгэлийн шаналалыг бодоод асууж зүрхлэдэггүй хэвээр... Гэхдээ ямар ч байсан дараа жил сургуулиа төгсөж очоод эцгийнхээ газрыг заавал эргэж хэтэрхий орой ч гэлээ буян хийж ном уншуулана. Нэг ч удаа эргэж очиж байгаагүй үрийн сэтгэл муутай охин намайгаа аав минь уучлаарай
No comments:
Post a Comment